Wat een geweldige ‪haptonomie‬ workshop Grenzen was dat op 11 april 2015, met dank aan alle fijne deelnemers en m’n warme stagiaire. Mooi om te zien dat alle deelnemers steeds meer tevoorschijn kwamen, met hun kwaliteiten en met hun ‘moeites’.

Er gebeurde veel, iedereen ontdekte weer andere dingen over zichzelf en zijn grenzen.
– Je grens aangeven, nee zeggen, is soms best moeilijk. Wat zou de ander vinden, voelt die zich dan misschien afgewezen?
– Als je samen met iemand een oefening doet en je rug gaat opspelen, kun je dan ook daarin je grens voelen en aangeven, zeggen dat het niet lukt? Het kan heel confronterend zijn om te merken dat je op dat moment gewoon doorgaat en je eigen grens negeert.
– Het kan ook heel confronterend zijn om te merken dat je in je comfortzone blijft, omdat je vindt dat je alles alleen moet doen en geen hulp mag vragen maar een oefening óók niet alleen durft. En hoe mooi is het, als je dan die hulp aanvaardt en wel kunt doen wat je anders niet had gedurfd!
– De ontdekking dat grenzen vaak flexibel zijn en dat hoe dichtbij je iemand laat komen, bijvoorbeeld te maken heeft met hoe jij in je vel zit, hoe de ander bij je overkomt, tijd…..dat een grens na een minuutje bij elkaar staan soms ook alweer oprekt.
– Het besef dat je comfortzone veilig voelt, maar dat het beperkend kan zijn als je daar altijd in blijf zitten. Want door eruit te stappen en iets te oefenen wat je spannend vindt, kan dat spannende ‘wennen’ en uiteindelijk ook comfortzone worden. Je kunt op die manier dus de ruimte waarin je je vrij kunt bewegen vergroten. Hoe heerlijk is dat?

En zo kan ik nog wel even doorgaan……de workshop duurde ook spontaan een uur langer dan gepland. Tja, mijn grenzen zijn soms heel flexibel, ook die van ’tijd’.

Ik heb nog lang stilletjes nagenoten, het is zo mooi om getuige te mogen zijn van de stappen die iemand zet. Wat een mooi beroep heb ik toch!